.
انسان
دشواری ِ وظیفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر کشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ کامل و هر پگاه ِ دیگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ دیگر را
رخصت ِ زیستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
دست و دهان بسته گذشتیم
و منظر ِ جهان را
تنها
از رخنه یِ تنگ چشمی ِ حصار ِ شرارت دیدیم و
اکنون
آنک ِ در ِ کوتاه ِ بی کوبه در برابر و
آنک اشارت ِ دربان ِ منتظر
دالان ِ تنگی را که در نوشته ام
به وداع
فرا پشت می نگرم
فرصت کوتاه بود و سفر جان کاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت
به جان منت پذیرم و حق گزارم !
چنین گفت بامداد ِ خسته
درباره این سایت